Poezja cybernetyczna początku XXI wieku jako przykład literatury ograniczonego dostępu?

Poezja cybernetyczna, wydawana zarówno w formie papierowej (drukowanej), jak i elektronicznej może stanowić przykład literatury dotkniętej pewnymi ograniczeniami. Pytanie  tylko - co to za ograniczenia i co z tego wynika.

"Przyszłość poezji nowomedialnej w Polsce jest nierozpoznana, znaczące jest jednak, że twórcy poezji cyfrowej wydają tomiki drukowane, w których nadal poruszają problem wpływu Internetu na życie człowieka (jak w przypadku Skanowania balu Podgórniego) czy zagadnienie języka programistycznego jako języka poetyckiego (918-578 Bromboszcza). Autorzy nie odchodzą od wersji papierowej, jakby mieli świadomość, że tylko taka postać jest w stanie dotrzeć do współczesnego odbiorcy – niegotowego jeszcze na formy wyłącznie cyfrowe" [Pawlicka 2015: 209].

Tak pisze Urszula Pawlicka-Deger w ostatnim akapicie artykułu "Polska poezja i nowe media po roku 2000", który ukazał się w książce "Poezja polska po roku 2000. Diagnozy - Problemy - Interpretacje", pod redakcją Tomasza Dalasińskiego, Aleksandry Szwagrzyk oraz Pawła Tańskiego, w serii krytycznej Biblioteki toruńskiego dwumiesięcznika  „Inter-”. Książka ukazała się w 2015 roku.

Przywołuję ten fragment dlatego, że odnoszę wrażenie, iż ucieczka w cyfrową przestrzeń przez wspomnianych autorów jest jedynie gestem, manifestem twórczym, zaś praktyka społeczna oraz sytuacja obiegu literackiego - przynajmniej w naszym kraju - niejako wymusza wprowadzenie do systemu obiegu tekstu utrwalonego na nośniku materialnym, w tym przypadku chodzi o papierowe wydanie książki.

Zatem można zaryzykować stwierdzenie - i ja w tej chwili ryzykuję - że forma cyfrowa jest w tym przypadku ograniczona, jeśli mowa o dystrybucji utworu. Ograniczenie zaś nie wynika z założeń twórcy czy wydawcy (np. reglamentacja dostępu itp.), tylko z sytuacji publiczności literackiej (czytelników), która najzwyczajniej w świecie może po prostu danego utworu cyfrowego nie zauważyć w polu literatury.

Najogólniej rzecz ujmując, książka "Poezja polska po roku 2000. Diagnozy - Problemy - Interpretacje" jest próbą opisu  najbardziej znaczących, zdaniem redaktorów tomu, zjawisk i tendencji w polskiej poezji początku XXI wieku. Zaś celem artykułu Pawlickiej-Deger jest opisanie relacji między poezją a nowymi mediami w Polsce po 2000 roku. Książkę można w formie elektronicznej znaleźć w sieci. W komentarzach podaję link do otwartych zbiorów "Otwórz Książkę".

Poezja polska po roku 2000. Diagnozy - Problemy - Interpretacje, red. T. Dalasiński, A. Szwagrzyk, P. Tański, Toruń 2015, http://otworzksiazke.pl/images/ksiazki/poezja_polska_po_roku_2000/poezja_polska_po_roku_2000.pdf (17.03.2019).